Prolog.

Czarodzieje, od dawna wystawieni na próbę.Dwie strony które walczą między sobą , o władzę nad światem..Walki które kończą się śmiercią , budzą jeszcze większą wrogość między stronami dobra i zła.Wielki czarnoksiężnik znany jako Lord Voldemort nie zna litości.Szuka swojego zaginionego potomka , który w swoje 17 urodziny pokaże prawdziwego siebie.Zaklęcie które zostało rzucone , zostanie przełamane, a członkowie Zakonu nie zdołają go uchronić.Jego potomek będzie kroczył po jego stronie i zwyciężą tą bitwę..razem.

Głośny dźwięk budzika obudził pewną dziewczynę, która przez wakacje strasznie się zmieniła.Jej włosy kiedyś sterczące we wszystkie strony , dziś lekko pofalowane opadały na jej opalone ramiona.Jej ciało budziło wielki zachwyt u płci przeciwnej.Długie, opalone nogi , biodra i piersi , które nabrały iście kobiecych kształtów.Styl ubioru zmienił się ,także diametralnie.Pokazywała swoje atuty, nie chowała ich już za grubymi swetrami jak kiedyś. Lubiła przebywać wśród ludzi i być w centrum uwagi.Czyżby okres dojrzewania? Nie.To była zmiana wewnętrzna ,która od dawna powinna była zobaczyć światło dzienne.Jedyne co pozostało jej z dawnego życia do duże piwne oczy w których codziennie krążyły iskierki radości.
Wstała powoli z łóżka i popatrzyła przez otwarte okno.Promienie słońca padały na jej twarz , rażąc ją w oczy.Zasłoniła zasłony. Lubiła przebywać w ciemnym pokoju.Myślała wtedy o przyszłości lub czytała książki ,przy lekkim świetle rzucanym przez nocną lampkę.Oparła się plecami o ścianę.Przez całe wakacje nie dostała ani jednego listu od tak zwanych "przyjaciół". Sama nie miała jak się z nimi skontaktować , ponieważ nie posiadała jeszcze sowy.Zapomnieli o mnie? Ta myśl nie dawała jej spokoju przez całe wakacje.Ogarnięta negatywnymi emocjami ubrała się szybko w krótką czerwoną sukienkę , która przylegała do jej ciała ale nie odsłaniała przy tym zbyt dużo i zeszła do kuchni.Mama krzątała się po kuchni robiąc śniadanie, a tata siedział na kanapie czytając gazetę i pijąc czasami po łyku kawy.
-Dzień dobry słonko, proszę usiądź zaraz dam twoje ulubione naleśniki- Hermiona jak kazała jej rodzicielka usiadła na krześle w jadalni.
Zaraz potem przed nią na stole mama położyła talerz z naleśnikami polanymi syropem klonowy.Dziewczyna z niedowierzaniem popatrzyła się na mamę.
-Czy coś się stało?-zapytała kiedy zabrała się do jedzenia śniadania.
-Nie Hermionko , a czemu pytasz?- odpowiedziała pani Granger i szybkim ruchem uciekła do kuchni , aby wzrok córki nie mógł jej dostać.
Hermiona wstała i ruszyła za matką.
-Zawsze jak macie mi coś ważnego do powiedzenia to robisz naleśniki i mówisz do mnie zdrobniale-warknęła w odpowiedzi Miona.- Więc możesz mi wyjaśnić o co tutaj chodzi , a nie robić nie potrzebnej szopki!-krzyknęła, wyprowadzona z równowagi
Jean  popatrzyła na córkę , próbując ukryć strach.
- Patrz która już jest godzina.Miałaś chyba iść dziś na zakupy do szkoły?-matka ponownie odbiegła od tematu.Hermiona wiedząc , że nic z niej nie wyciągnie podeszła do drzwi, ubrała buty na niewielkiej koturnie i wyszła z domu trzaskając drzwiami.
-Wiesz , że jak wróci będzie musiała się dowiedzieć?-do kuchni wszedł pan Granger , który przysłuchiwał się całej rozmowie.
-Wiem, ale ona nas znienawidzi-powiedziała zrozpaczona i rzuciła się w objęcia męża.


Już od dawna chciałam napisać bloga o tematyce Hermiony, która w pewien sposób jest połączona z czarnym Panem. Myślę , że notka się podobała.Zachęcam do dodawania komentarzy. To strasznie motywuje do dalszego pisania.! :)

ASTORIA.