Rozdział 10."Zależy?". cz.2

Minął tydzień od incydentu w Pokoju Wspólnym. Nie ukrywam , że czuję wyrzuty sumienia za to co powiedziałam Malfoyowi , lecz ja pierwsza do niego ręki nie wyciągnę.Niestety, z dnia na dzień wydawało mi się , że już o mnie zapomniał. Myślałam , że ten prawie pocałunek coś dla niego znaczył, że robił to bezinteresownie , a nie tylko żeby zaliczyć. Może się mylę , może nie. Lecz na pewno dałam wolne pole do popisu Pansy , która perfidnie to wykorzystuje na moich oczach..

-Cześć Mionka- przywitała mnie Daf.- A ty nadal w złym humorze coś mi się zdaje , że złapałaś to od Dracona.

-Jakoś po nim tego nie zauważyłam. Pansy wspaniale poprawia mu humor- syknęłam.

-Czy ktoś tu jest zazdrosny?- zapytał Zabini i dosiadł się do nas do stołu.

-Nie-odpowiedziałam krótko i całą swoją uwagę przeniosłam na miskę z płatkami. Jak na złość były to płatki w kształcie literek , a one ułożyły się w imię „Draco”. Przeklęłam pod nosem , a moi przyjaciele zaśmiali się cicho. Szybkim ruchem włożyłam do miski łyżkę i zepsułam napis.Usłyszałam trzepot skrzydeł i spojrzałam w górę. Przez okna zaczęły wlatywać sowy z pocztą , a jedna z nich o czarnym upierzeniu zatrzymała się przede mną. Uniosła swój łebek to góry i dumnie wystawiła swoją nóżkę ,do której przywiązany miała liścik.Spojrzałam na Daf , która uśmiechnęła się słodko i spojrzała na Zabiniego , podnosząc do góry brwi.Pogłaskałam sówkę po główce , a ta po chwili odleciała wraz z resztą.

Otworzyłam po woli pergamin.

Spotkajmy się dziś o północy na wieży astronomicznej. 
 D.M

Uśmiechnęłam się.Krótkie ,ale treściwe.Rozglądnęłam się po Sali , ale nigdzie nie mogłam zobaczyć blond grzywy. Schowałam do torby liścik i wyszłam z Wielkiej Sali.

Wyznaczona godzina zbliżała się nie ubłaganie, a z każdą minutą miałam większe wątpliwości co do tego spotkania. Iść , czy nie iść? Oto jest pytanie.W końcu ciekawość wygrała. Ubrałam na siebie czarną sukienkę przed kolana z okrągłym dekoltem. Do tego szpilki i srebrne dodatki w tym kolczyki i naszyjnik. Włosy upięłam w kok i wypuściłam z niego kilka pas. Zrobiłam lekki makijaż i byłam gotowa.Spojrzałam na siebie w lustro i sama nie mogłam uwierzyć jak bardzo się zmieniłam.Wyciągnęłam różyczkę. Po czym wypowiedziałam zaklęcie kameleona i wyszłam po cichu z dormitorium, żeby nie obudzić żadnej z dziewczyn.Hogwart o tej porze był pusty. W końcu co się dziwić żaden normalny uczeń nie łamał by regulaminu.Wyszłam po schodach. Przed drzwiami do wieży zdjęłam z siebie zaklęcie i weszłam do środka.

-Zamknij oczy-usłyszałam od razu na wstępie.
Posłusznie zrobiłam co mi kazał.Poczułam, że ktoś dotyka mojej dłoni i ciągnie mnie w głąb pomieszczenia. Poczułam znajomy zapach perfum. Draco..

-Możesz już otworzyć- usłyszałam.

Rozchyliłam powoli powieki.
Wieża astronomiczna zmieniła się nie do poznania. Najwidoczniej za sprawą tego o to czarodzieja o platynowych włosach.Na ziemi położony był wielki czerwono-biały koc , na którym położony został drewniany koszyk i butelka z winem. W powietrzu latały czerwone kulki , które stanowiły romantyczne oświetlenie. Na podłodze porozsypywane były płatki czerwonych róż.

Przed moimi oczami pojawił się ich  wielki bukiet , a za nim wystawała ucieszona głowa Dracona.

-Podoba się?- zapytał cicho i podniósł do góry brwi.

-Jeszcze jak-odpowiedziałam i wzięłam róże.
  Po czym wyczarowałam wazon z wodą i włożyła je do niego.

-Po co to zrobiłeś ?-zapytałam , kiedy zaprowadził mnie na koc.

-Jak to po co? Zrobiłem to dla ciebie.. Chce cię przeprosić Hermiono. Zachowałem się wtedy jak dupek.

-Ja też nie powinnam tak wybuchać- przyznałam i uśmiechnęłam się do chłopaka.

-Zapomnijmy o tym co?

-Dobrze- odparłam i wypiłam łyk wina z kieliszka.

Nastała cisza. Obydwoje baliśmy się o cokolwiek siebie spytać. Spojrzeliśmy jednie w swoje oczy. Jego niebieskie oczy przeszywały mnie i sprawiały , że mogłabym tak trwać w nieskończoność. Od pocałunku dzieliły nas minimetry, lecz tym razem nic nam nie przerwało. Wbił się w moje usta lekko sprawdzając , czy to odwzajemnię. Kiedy nie poczuł oporu zaczął namiętnie gładzić moje usta swoimi. Oderwaliśmy się od siebie. Przygryzłam dolną wargę i spojrzałam mu w oczy , w których migotały płomyki szczęścia. Dotknął mojego policzka i pogładził go swoimi palcami.

-Jesteś taka śliczna- powiedział, a ja spłonęłam rumieńcami , uśmiechając się do niego słodko.

Chwycił moją twarz w ręce i ponownie przywarł do moich ust. Tym razem wtargnął do środka językiem , którym splótł się wraz z moim. Przyciągnął mnie do siebie i ułożył na kolanach.Zapomnieliśmy o całym świecie.W ogóle teraz dla nas nie istniał.Liczyliśmy się tylko my.Nikt więcej.

-Pożałujesz - warknęła czarnowłosa Ślizgonka i szybko zbiegła po schodach wieży za nim czar niewidzialności pryśnie.

 ~*~

 Taki mały pikantny szczególik dla Irytka :)

Mam nadzieję , że rozdział się spodobał i ocenicie go pozytywnie w komentarzach. 

Chciałabym też ogłosić , że mile widzę komentarze typu "zapraszam do mnie.." z chęcią wejdę , przeczytam i skomentuję. Jeśli mi się spodoba wstawię pod rozdziałem , lecz liczę na to samo :**

ASTORIA.